.png)
Բոլոր բառերը մեծատառ գրողներ (ԲԱՐԵՎ ՁԵԶ, ՀԱՐԳԵԼԻ ԸՆԿԵՐՆԵՐ), նման գրելաձևը վրացերենին է բնորոշ, քանի որ վրացերենում չկան մեծատառեր և փոքրատառեր, իսկ Հայոց շքեղ լեզուն ունի հստակ կանոն:
(Ի դեպ աշխարհում գոյություն ունեցող լեզուներից ընդամենը չորս լեզու ունի մեծատառ-փոքրատառի «ոսկե» կանոնականություն՝ Հայերեն, լատիներեն, հին հունգարերեն և հունարեն)
Օժանդակ բայերը միասին գրողներ (Զգացվածեմ, տաննեմ, ո՞ւրէիր), նման գրելաոճը թուրքերեն է, քանի որ թուրքերենում օժանդակ բայերը գրվում են միասին/կպած, բայց արտասանվում են դադարով:
Լատինատառ գրողներ (Barev dzez hargeli enkerner), հայոց լեզվի տառատեսակն ուրույն է, չկրկնվող ու մաթեմատիկական ճշգրտությամբ արարված: Հայոց լեզուն երբեք չի փոխարինվել լատինատառով, որքան էլ երկու ողորմելի փորձել են, հետևաբար լատինատառ, ռուսատառ, հունատառ «հայերեն» գրողները կենդանի անարգություն են մեր լեզվին, մեր խոսքին, մեր մշակույթին, մեր ինքնությանը:
Հայերենը միակ լեզուն է, որն ունի Ճ, Ծ, և ձայնավոր Ը, ուստի մի՛ փոխարինեք որևէ տառով, չեք հաջողելու:
Հարգեք Հայոց լեզուն կամ փոխեք ազգություններդ:
No comments:
Post a Comment